Rozpoczynam pracę nad muzyką do filmu Smarzowskiego „Róża z Mazur”. Kompozytorem jest Mikołaj Trzaska. Czuję, że będzie dobrze, bo mam nowego Maca i7 z czterema rdzeniami.
Kategoria: muzyka
„Dom Zły” – produkcja muzyki do filmu
Mój ostatni duży projekt. Co prawda zeszłoroczny, ale dopiero teraz film się pojawił w dystrybucji, więc nie było sensu pisać wcześniej.
Produkcja muzyczna ścieżki dźwiękowej do filmu „Dom zły” w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego.
Dla: Mikołaja Trzaski (kompozytor)
Moja robota polegała na składaniu świetnych dźwięków nagranych przez Mikołaja i jego międzynarodowych muzycznych przyjaciół* w gdańskim studiu i podkładaniu ich pod (wstrząsający) obraz. Pracowałem oczywiście na Logic’u Audio z otwartym podglądem video. Musiałem kupić duży monitor, żeby podwyższyć komfort pracy. (Kupiłem iiyamę ProLite E2407HDS. Bardzo dobry monitor, polecam).
Praca, jak zawsze z Mikołajem świetna, trwała około miesiąca. Smarzowski i Hamela wzięli z tego 50%, ale nie płaczemy, bo wsadzili tam gdzie trzeba. Naddatek muzyki Mikołaj obiecał wydać na płycie. Jedno co mocno denerwujące, to obca muzyka pod zwiastunem. Podobno pan dystrybutor przestraszył się dźwiękami Trzaski i kazał podłożyć (komu?) coś ludzkiego. Dla mnie duże nieporozumienie, ale cóż…
Metryka filmu na stronie: Film Polski
—-
*/ Clementine Gasser (wiolonczela), Tomasz Szwelnik (fortepian), Mircha Meyerovitz (instrumenty klawiszowe), Clayton Thomas (kontrabas, bit box), Michael Zerang (perkusja, instrumenty perkusyjne), Mikołaj Trzaska (saksofony, klarnet basowy, klarnet altowy, elektronika)
Lalamido, czyli moje początki w szołbiznesie
Yach Paszkiewicz wrzucił właśnie do sieci pierwszy odcinek programu TV „Lalamido, czyli porykiwania szarpidrutów”. Debiutowałem w nim jako artysta komercyjny tworząc, wraz z Grzegorzem Zającem, oprawę muzyczną programu. Jingle, które słychać powstały w moim domowym project studio. O ile pamiętam używałem samplera z efektu Alesis QuadraVerb plus. Nagrać można było około 1,5 sekundy próbki, co wystarczało, żeby zapisywać, a potem wyzwalać przez MIDI dzikie odgłosy paszczą. Wszystkim sterował mój ukochany Atari ST. Miałem wtedy chyba Yamaha DX7 i jakiś panel Rolanda. Dźwięki trochę się zestarzały, ale chyba nie aż tak.
HELLO!
Znalazłem bardzo stary numer. Jeden z pierwszych, które robiłem na komputerze. Zespół nazywał się „Hello!”. Zagraliśmy nawet kilka koncertów w Niemczech. Byliśmy młodzi, było fajnie.
Koncert Dreadless Lions w Parlamencie, Gdańsk
Koncert graliśmy w ramach festiwalu „Metropolia jest Okey”. Tym razem w Gdańskim Parlamencie. W zeszłym roku byliśmy w sopockim Sfinksie. Brzmieniowy koszmar. Sfinks według mnie nie nadaje się do grania koncertów. W Parlamencie byłem po raz pierwszy i przyznam, że nie słyszałem dotąd lepiej brzmiącego klubu. A wchodziłem pełen obaw, bo wiedziałem od Jasia, że będzie konsola cyfrowa. Na małej cyfrze dabuje się raczej marnie. Tu była wielka, wypasiona Yamaha M7CL
Dodatkowo za konsolą stał mój stary znajomy jeszcze z czasów Modern Sound Studio – Marcin Iszora. Dość szybko zorientował się co mi trzeba i zdefiniował wszystko tak, że mogłem sam włączać każdy z czterech efektów na dowolny ślad, mając dodatkowo kontrolę nad heblami głośności. I powiem, z dużą satysfakcją, bo lubię gdy świat idzie do przodu, że się przekonałem do konsoli cyfrowych. Ale tylko dużych i ze sprytnym kolegą w obsłudze. Zwłaszcza, że miałem też tap delay’a cały czas pod paluszkiem. Przydałby się jeszcze feedback efektu, ale o to z wrażenia zapomniałem poprosić.;)
Jest jedna spora przewaga dużych konsoli cyfrowych nad analogowymi – rozmiar. Przy dużym koncercie konsola analogowa ma kilka metrów długości. Bębny są zwykle zdefiniowane na pierwszych kanałach, a wokal na ostatnich. Nie ma praktycznie możliwości, aby jednocześnie kontrolować „strzały” na werblu i delay na wokalu w czasie dubu. Chyba że ktoś ma nadnormatywną rozpiętość rąk. Na cyfrówce M7CL wszystko miałem pod ręką, bo panele ustawione są jedne nad drugimi. To duża przewaga cyfrówek.
Koncert się udał. Wiele osób nam gratulowało. Myślę, że młody na klawiszach zagrał (swój drugi koncert z nami) bardzo dobrze, a przed samym koncertem dołączył trębacz, który grał kiedyś w sekcji dętej Galago. Zagrał z czujem i ładnie frazowo. Wiem, że kręcili dobrą kamerą film z imprezy, więc może niedługo będzie gdzieś wisiał. To co powiesiłem wyżej mamy dzięki Matiemu Erszkowskiemu, któremu dziękujemy.
Koncert G&R w Warszawie
Koncert Galago Band & Ras Paddy w klubie Depozyt44 z 23.05.2008.
Troszkę dubów było. Niestety w połowie koncertu delay odmówił współpracy i dubowałem już tylko na reverbie. Ale mimo to publiczność była wstrząśnięta (nie zmieszana mam nadzieję).
Dwie recenzje po koncercie z forum REGGAE W POLSCE
Selekta sound system napisał:
Szczęka mi opadła na podłogę już przy pierwszym kawałku i leżała tam całe, bite dwie godziny koncertu.
Mistrzowskie reggae, jakie nieczęsto daje się usłyszeć w tym kraju. Przede wszystkim niesamowita praca sekcji rytmicznej – widać i słychać, że panowie grają ze sobą od dawna. Nie wiem jak u braci Erszkowskich ze znajomością klasycznych riddimów ( choć przy ich umiejętnościach, to opanowanie rytmów nie zajęłoby na pewno wiele czasu), ale wielokrotnie na forum pojawiały sie apele o tworzenie riddim bandów, a tu mamy fenomenalny, zupełnie niewykorzystany taki band.
Skład niewielki – bas, bębny, gitara, klawisze, ale wszystko było na swoim miejscu. Gitarzysta znający swoje miejsce to cenna rzecz w reggae, a dęciaki z klawisza nawet nie raziły. Takich rockersów i steppersów nie słyszałem nigdy w wykonaniu polskiego zespołu, a dubowane na żywo numery brzmiały właściwie tak, jakbym słyszał Dub Syndicate. Wokal Ras Paddy’ego może nie rzucał na kolana,ale melorecytacyjny styl bardzo dobrze sprawdzał się właśnie tych najbardziej dubowych numerach, gdzie często podkład stanowiły jedynie bas i bębny.
Najsmutniejszym obrazkiem była frekwencja w klubie, ale ci którzy nie byli, a uważają się za fanów roots niech żałują, bo stracili niesamowitą okazję kontaktu z muzyka korzeni z najwyższej półki.
JungleMan napisał:
To poważne przeżycie spodziewałem się innej sztuki ale sie myliłem i to grubo!
Nigdy wcześniej nie słyszałem na żywo takiej sekcji reggae po prostu mistrzostwo!
Nie wystarczy mieć dredy słuchaćc marleya i juz rege bend zakładać.
W tym przypadku trzeba grac grubo ponad 30 lat reggae zeby dojśc do takiej prerfekcji.
Bo roots to wyższa szkoła jazdy jak sie okazuje a nie amatorskie pitu pitu.
Dub zawodowstwo na prawde dawno nie słyszałem tak zdubowanej kapeli na żywca.
Dub Syndicate to mogli by sie pouczyć od GALAGO.
Myślałem że jest więcej ludzi w warszawie którzy znaja sie na prawdziwym ROOTS reggae.
Nawet Ci co grają rege powinni przyjść się pouczyć.
Ale zblazowane miasto to jedyne co mi przyszło na myśl i ile straciło.
Ale nie wszyscy muszą sie znać na reggae. A reszta sie po prostu nie zna.
To bez polewania najlepszy riddim band w Polsce!!!
Afryka Reggae Festiwal 2008 Toruń
Byłem w sobotę na Afryka Reggae Festiwal w Toruniu. Impreza świetna, tylko akurat w sobotę akustyk dyżurny klubu Od Nowa w którym odbywał się festiwal miał chałturę i był gdzie indziej. Przez to wszyscy byli nerwowi, nikt tak naprawdę nie panował nad brzmieniem, a klub wyjątkowo trudny do nagłośnienia. Strasznie dużo nerwów, złych wibracji połączonych z dobrymi reggae. Wyszło chyba na zero. Zamiast dubować musiałem pilnować przesterów. Wokalista nie miał odsłuchu dlatego lekko detonował.;) Oto nagranie z aparatu fotograficznego, które znalazłem na YouTube:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=T8TJUU7r0WQ[/youtube]
.
Gdy to dziś przesłuchałem, to jednak trochę tych dubów było i nie brzmiało najgorzej.;)
I dwie fotki z imprezy:
Groźna grupa (brakuje Darka – klawisze) + najgroźniejsza sekcja rytmiczna w Polsce (Jaś i Michał E.) oraz Patryk (vokalista)
o.n.a. – najtrudniej – remix
Zupełnie przypadkowo znalazłem w tubie mój remiks dla O.N.A z płyty re-Trip. Ktoś zrobił do tego obraz. Miłe zaskoczenie, chociaż akurat z tego remiksu nie jestem specjalnie dumny.
[flv]http://media.yarogniew.net/video/o.n.a._najtrudniej (jarogniew remix).flv[/flv]
.
„Kantry” recenzje.
Znalazłem krótki artykuł w Newsweeku na temat „Kantry”.
ARTYKUŁ – KULTURA
Numer 20/07, strona 127
Kantry i Trzaska
Czy Mikołaj Trzaska przymierza się do swoistej antologii współczesnej literatury środkowoeuropejskiej?
Trzy lata temu wypuścił wspólną płytę z Jurijem Andruchowyczem, teraz raczy nas owocami współpracy z Andrzejem Stasiukiem. Wkładem pisarza w to przedsięwzięcie jest jego dźwiękowy notes z podróży. Powstała płyta niełatwa. Każdy z elementów – przemyślenia Stasiuka, strzępki jego dokumentalnych nagrań terenowych, refleksyjna muzyka Trzaski i jego współpracowników – broni się sam. Razem zdają się sobie przeszkadzać. Ten koktajl musi dojrzeć, żeby wchodził bez zagrychy. Mnie już się uleżał i smakuje, ale nie każdy ma mocną głowę.
Autor: Filip Łobodziński
Sesja Galago & Ras Paddy.
Dziś nagrywaliśmy ślady na demo dla projektu Galago & Ras Paddy. Perkusja na czysto, podział Michała jako pilot i dla Jasia żeby mu się ładnie grało. Nagrywamy jak zawsze na świetną maszynę Rolanda VS-1680. Na obiad był smaczny, pieczony kurczaczek po który na rowerze pojechał Michał.
Nagranie dołożę później.
Na zdjęciach widać zachwycającą scenerię pracowni Michała i podwieszony na niezliczonej ilości sznureczków tłumiący sufit. Dzięki temu akustyka jest perfekcyjnie studyjna.
